Nowe rozporządzenie w sprawie wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca – najważniejsze zmiany
Rozporządzenie opublikowane 17 kwietnia, wejdzie w życie 1 maja.
Przepisy nowego rozporządzenia w sprawie wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca w przeważającej części odpowiadają przepisom dotychczas obowiązującego rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2009 r. Najistotniejsze zmiany dotyczą postępowania poprzedzającego wydanie informacji starosty na temat możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi. Obejmują one m. in. ograniczenie kręgu osób, wśród których w pierwszej kolejności PUP poszukuje kandydatów spełniających wymagania określone w ofercie pracy, oraz możliwość niewyrażenia zgody przez pracodawcę na skierowanie do niego tak wybranych kandydatów. Znacznie zmieniony został wzór informacji starosty.
Proces kierowania kandydatów został podzielony na dwa etapy. Rejestracja w rejestrach bezrobotnych i poszukujących pracy cudzoziemców przebywających na terytorium RP na podstawie wiz i zezwoleń na pobyt czasowy, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. h-ha ustawy o promocji (…) mogłaby uniemożliwić wydanie zezwolenia na pracę lub zezwolenia na pobyt czasowy i pracę dla cudzoziemca (w tym cudzoziemca zarejestrowanego), gdy warunkiem wydania zezwolenia jest informacja starosty na temat możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy.
Pierwszy etap (obligatoryjny)jest ściśle związany z wydaniem informacji starosty na temat możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy, która powinna zostać sporządzona z uwzględnieniem „pierwszeństwa dostępu do rynku pracy obywateli polskich i cudzoziemców, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1-11 ustawy o promocji (…)”. W rozporządzeniu przyjęto, że realizacja tej zasady powinna odbywać się poprzez dobór, a następnie skierowanie do pracodawcy obywateli polskich oraz cudzoziemców, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1-11 ustawy, oraz wydanie informacji wyłącznie w oparciu o wyniki rekrutacji przeprowadzonej wśród tej grupy kandydatów. W przypadku, gdy starosta nie zidentyfikuje odpowiednich kandydatów spośród osób objętych „pierwszeństwem”, wydaje informację o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy, na podstawie której wojewoda może wydać decyzję pozytywną w sprawie udzielenia zezwolenia na pracę cudzoziemca.
Drugi etap kierowania kandydatówzgodnie z regulacją zawartą w § 5 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia dotyczy bezrobotnych i poszukujących pracy spełniających wymagania pracodawcy, którzy nie należą do grona osób objętych „pierwszeństwem dostępu do rynku pracy” i może nastąpić wyłącznie w sytuacji wydania informacji starosty stwierdzającej brak możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy. Oznacza to, że starosta może (za zgodą pracodawcy) podjąć dalsze działania mające na celu realizację złożonej przez pracodawcę oferty pracy tylko w przypadku, gdy nie znalazł odpowiednich kandydatów spośród obywateli polskich i cudzoziemców, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1-11 ustawy o promocji (…).
W rozporządzeniu przewidziano także możliwość niewyrażenia zgody przez podmiot powierzający pracę na skierowanie do niego kandydatów spełniających wymagania określone w złożonej ofercie pracy oraz konsekwencje takiej decyzji dla treści informacji starosty na temat możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy (§ 5 ust. 4).
Ponadto rozporządzenie zawiera regulację, która w przypadkach uzasadnionych sytuacją na lokalnym rynku pracy umożliwia staroście „ograniczenie okresu ważności”[1] wydawanej przez niego informacji ze 180 do 90 dni przed złożeniem wniosku o wydanie zezwolenia na pracę.
Nowym rozwiązaniem jest także wymóg dołączenia do wniosku o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca oryginału informacji starosty, co oznacza, że dokument ten nie będzie mógł być wykorzystywany wielokrotnie w kolejnych postępowaniach administracyjnych dotyczących różnych cudzoziemców.
